Het is alweer bijna 2 weken geleden dat we 14 dagen op dit prachtige Landgoed 't Loo verbleven. Als je dan weer je normale leven oppakt dan heb je het gevoel dat het al veel langer geleden is. Maar gelukkig hebben we de foto's nog, en beleef ik de rust en de ontspannenheid even opnieuw.
De foto hierboven was het uitzicht wat we hadden toen we rond 20.30 uur weer aankwamen bij ons vakantiehuisje, van een dagje Veluwe zie vorige blog. Gemaakt met de Tamron groothoeklens 17mm-50mm. Met de volgende Exif-info: ISO-500, 1/25sec., f/2,8, 17mm en -0,3-stap vanaf monopod.
Ook ons vakantiehuisje was gelegen aan het recreatie meer met achter het huisje bos.
Ik was erg nieuwsgierig wat voor soorten vogels ik rondom ons huisje allemaal kon verwachten. Zo ging ik dus een aantal dagen plat op me buik liggen op een tuin ligkussen, om zodoende een oogcontact standpunt te creëren met de vogels. Omdat je plat op je buik ligt zien de vogels je niet als groot gevaar, het enige wat je wel moet hebben is geduld. Zoveel geduld dat ze aan je gewend zijn, en geen gevaar meer zien. Ze komen dan gerust één meter voor je rond huppelen, opzoek naar iets eetbaars. De eerste vogels die verschenen waren natuurlijk de; Koolmees en de Pimpelmees.
Bij sommige opnames kan je zien aan het verenpak dat het echt de ruiperiode is voor de vogels.
Hier een paar opnames van de Koolmees..
Ook één van mijn favoriete tuinvogeltje kwam regelmatig langs, de Pimpelmees. 2 centimeter kleiner als de Koolmees.
Hoe bedoel je oogcontact?
Dit vind ik persoonlijk één van mijn mooiste Pimpelmees opname..
Niet alleen deze veel voorkomende tuinvogels kreeg ik voor mijn lens, ook deze Witte Kwikstaart was op zoek naar eten. Grappig om te zien was de bewegingen van de kop en het wippen van de lange staart tijdens het lopen.
Eksters....die zie ik in overvloed in Nederland, maar vastleggen.....nee dat lukt me niet zomaar, maar als je dan een tijdje op je buik lig, en er regelmatig vogels voor je aan het foerageren zijn, dan wil deze Ekster ook nog weleens nieuwsgierig dichterbij komen.
Duiven die zie ik hier elke dag in onze tuin, met name de Houtduif, maar deze Turkse Tortel die kom ik niet zo vaak tegen. Tijdens ons verblijf kwam die regelmatig langs.
Maar de mooiste ontmoeting was wel met de Groene Specht. De Groene Specht is dankzij het groene verenkleed en de zwart met rode kop een opvallende en schuwe vogel die met name leeft in bosachtige gebieden met veel open plekken. Het mannetje onderscheidt zich van het vrouwtje door de aanwezigheid van een rode snorstreep.
Het voedsel bestaat uit mieren, en andere insecten en bessen. De mieren vormen het belangrijkste voedsel en worden door de Groene Specht op de grond gevangen, waarbij de Specht met krachtige sprongen rondhipt. Vandaar daar ik ze dan ook praktisch alleen maar tegenkom op open stukken gras, als ik ze überhaupt tegenkom, want horen doe ik ze wel regelmatig, maar zien?
Het was een zware regenachtige dag, waarbij ik aan de eettafel binnen in ons huisje zat, met zicht op onze tuin en dus ook open stuk gras. Ik zie de Groene Specht uit het niets op het graszitten en rondhippen. Ik pak als een dolle dwaas me camera, en ga op mijn hurken voor de schuifdeur zitten. Heel voorzichtig sluip ik iets naar buiten, omdat ze nog op redelijke afstand was.
Ja jullie kunnen wel nagaan dat bij zware regenval het licht ook niet denderend is. Dat betekend hoge ISO, lange sluitertijd, en weinig kans op scherpe foto's. Ik had geen tijd meer om me camera op de monopod te schroeven, want ik was bang dat die dan al weg zou vliegen. Ik zit beweegloos buiten op me hurken voor de schuifdeur. De lieve specht kwam toch nog iets dichterbij en trok zich niks van mij aan. Je kan aan haar ogen zien hoe alert deze vogel is, en daarom ook erg schuw.
Ik laat jullie meegenieten van de onderstaande serie die ik hier uit heb gemaakt.
Deze foto's heb ik gemaakt ongeveer de tweede dag van onze vakantie hier in Landgoed 't Loo. Ik was zo blij dat ik deze schuwe vogel eens van iets dichterbij kon fotograferen. Stond namelijk hoog op mijn verlanglijstje. Omdat de ontmoeting met de Groene Specht zo vroeg in mijn vakantie kwam, hoopte ik op een herkansing.....ja ze kunnen altijd beter, en vooral met meer licht en scherper. Ik hoopte dus dat ze tijdens mijn vakantie nog terugkwam. Ja dat deed ze ook....ongeveer 1x per dag, maar met 1 beweging was ze alweer weg. Helaas niet meer de mogelijkheid gehad om zulke platen te schieten als deze. Dus misschien weer een lucky shot, zoals ik er vele had in mijn vakantie. :-0
Niet alleen vogels waren er te zien rondom ons huisje. Op een dag zag ik ook dit konijn uit de bosjes huppelen.
Die zelfs nog voor nageboorte zorgde.
Met al die schitterende foto momenten die ik heb gehad in mijn vakantie, kan ik gerust zeggen dat ik een geslaagde vakantie heb gehad. Je zou denken dat het eens ophoudt met zulke momenten!!! Niets is minder waar. Jullie konden het misschien al lezen bij Herman en Henk zijn blog....ik heb eindelijk de vossen gezien in de AWD, en hoe? Nou zo dus:
Dit geweldig mooi moment kan je zien en lezen in mijn eerst volgende blog.
Wil iedereen weer hartelijk danken voor zijn/haar reactie op mijn vorige blog:
Nationaal Park De Hoge Veluwe
Groeten,
Remco
