donderdag 15 maart 2012

Vogels in de Lisdodde (sigaar)

Begin januari zijn er in Vockestaert een aantal zeldzame Buidelmezen waargenomen. Aangezien ik nog (steeds) geen vogelaar ben en er dus ook niet meteen op af ga, wacht ik gewoon het moment af, omdat ik geen zin heb om tussen 60 vogelaars(fotografen) in te staan. Tijdens de strenge periode in februari zijn er nog steeds Buidelmezen waargenomen in dit gebied. Om toch niet geheel mis te grijpen (net als de AWD Waterspreeuw), besluit ik ook opzoek te gaan naar de Buidelmees. Dat blijkt dus makkelijker gezegd dan gedaan. Na een aantal pogingen gedaan te hebben twijfel ik toch wel een beetje of ik niet wéér te laat ben?! Gelukkig ging ik de mislukte pogingen niet zonder leeg kaartje naar huis, want zo kwam ik af en toe wel een andere mees tegen op de Lisdodde (sigaar).


De Pimpelmees (Blue Tit, Parus caeruleus)

























Ook de Rietgors liet zich constant duidelijk horen, en gelukkig ook vastleggen af en toe.

Rietgors (Reed Bunting, Emberiza schoeniclus)
























De laatste paar keer dat ik er geweest was, waren ook de eerste Grutto's alweer terug uit Afrika. Regelmatig zaten ze dan ook in het ondergelopen weiland.













Het werden er later ook steeds meer. Tijdens mijn zoektocht naar de Buidelmees vlogen de Grutto's laag over het weiland. Ze vlogen constant rondjes in de lucht en kwamen zo steeds lager boven de plas. Was een heel mooi gezicht, wat ik door middel van deze foto's een klein beetje kan laten zien.






















Maar nog steeds geen glimp van de Buidelmees. Ik zag op waarneming dat ze er nog wel moesten zitten. Zo ben ik dan een keer vroeg naar de plek gegaan in de hoop ze dan eindelijk te zien. 's morgens maak je meestal de grootste kans om ze te zien op de Lisdodde is mij verteld. Aangekomen op de plek zie ik wat bewegen in een Lisdodde.....Jaaa zo onopvallend dat moet wel de Buidelmees zijn. Ik maak mijn eerste foto.
  Buidelmees (Penduline Tit Remiz pendulinus)

Er zaten op dat moment 2 Buidelmezen, maar zodra er een andere fotograaf aankomt vliegen ze weg. Gelukkig al wel een foto kunnen maken, maar was lang niet tevreden. Ik probeerde het nog een aantal dagen daarna. Het is zonnig weer en ik bevind me op het fietspad, op de plek waar ze voor het laatst gezien zijn. Ik bevind me daar helemaal alleen en hoor achter me een zacht hoog tsiuuh. Kort daarna vliegt hij voor me uit....precies in de Lisdodde!!! Een grote smile, en een zachte Yesss. Hij begint aan de zaden te plukken van de Lisdodde, en wipt van de ene naar de andere op redelijke afstand voor me lens.
























Het verschil in kleur kan komen doordat ze niet op dezelfde dag gemaakt zijn.
Hier ziet hij effen letterlijk niks meer door de zaden.
En hier leunt hij met zijn rug op een andere Lisdodde zodat hij zonder zijn pootjes kan blijven zitten in een soort biddende pose.

Doordat ze zo aan het pluizen zijn aan die zaden, dan pas merk je eigenlijk dat er een Buidelmees op zit. Hier krijg je een beetje een indruk hoe moeilijk ze te zien zijn door de fraaie kleuren van hun verenkleed.





















En zo had ik in één ochtend ineens een geheugenkaartje bijna vol. ;-)

Omdat het zo gaaf is om zo'n zeldzame vogel te zien en vast te leggen + dat het nog eens vlakbij in de buurt is, besluit ik toch om nog een paar keer te gaan. Ik heb dan als doel: een Buidelmees vliegend, en/of op een tak/rietstengel.

ja ik was de gelukkige dat ik ze weer te zien kreeg, ditmaal zag ik er meer als 4 door mijn kijker en lens.
Helaas geen zonnig weer, maar mijn doel was grotendeels wel bereikt.

Buidelmees op rietstengel/tak.























Buidelmees  (half) vliegend

Helaas zag bovenstaande foto er op mijn display camera er scherper uit dan dat die in werkelijkheid is. Toch ben ik wel tevreden ermee.
Als laatste nog 2 foto's van de Buidelmees die ik wel de moeite waard vind.

Gelukkig was ik deze keer niet te laat met het fotograferen van een zeldzame vogelsoort. Deze krijgt een mooi plekje in mijn vogelverzameling onder de mezen. Ik mis nu alleen nog de Matkop mees, maar die is niet zo héél moeilijk te vinden, aangezien er hier elk jaar 25.000 paar broeden.

Inmiddels zijn de Buidelmezen niet méér waargenomen in dit gebied, en ben ik dus des te blijer dat ik ze wel op mijn computer heb staan. ;-)

Meer opnames zijn te zien bij recente foto's.

Iedereen bedankt voor zijn/haar reactie op mijn vorige blog van de Mandarijneend.

Groeten,

Remco


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...