Eénmaal aangekomen bij Lentevreugd, zag ik dat de boswachter met aanhangwagen, het gebied in rijd. Natuurlijk om de Konikpaarden en Schotse Hooglanders bij te voeren met hooi. Tja zeg dan maar dág met je foto's van de SHL's en Konikpaarden in de sneeuw. Toch loop ik nog een rondje in het gebied, en zie wat Watersnippen en Bokjes wegvliegen. Ja op de foto krijgen is me helaas niet gelukt. Ook vliegen er 2 Groene Spechten achter elkaar in vlucht, ook die gingen te snel voor mij. Uiteindelijk hielt ik het maar voor gezien. Ik ging 2 dagen later nog eens een kijkje nemen in Wassenaar, en toen kon ik nog net een Schotse Hooglander fotograferen in de sneeuw.
Als ik verder het gebied in loop zie ik nog een andere fotograaf aan komen lopen. Het blijkt dus Peter te zijn. Het was behoorlijk koud die morgen en met een straffe wind in het open gebied voelde het al gauw nog kouder aan. Gelukkig heeft Peter koffie bij zich, dus we drinken samen een bakkie en kletsen lekker bij. We horen in de verte het bekende geluid van de WIlde Zwanen in de lucht. We hadden gelijk. Er vlogen even 26 Wilde Zwanen over, waarvan je duidelijk kunt zien dat er één jonge bij zit.
Nadat er verder weinig te zien was, en ik bijna geen gevoel meer had in mijn vingers, besluiten we naar huis te gaan.
Het was nog redelijk vroeg dus had ik nog even de tijd om naar mijn vaste plekkie te gaan hier in Rijswijk, want daar waren ook Koperwieken waargenomen.
Nadat ik mijn vingers weer op temperatuur hebt gebracht in mijn auto, rij ik naar het landgoed. Ik hoopte stiekem ook op een Roodborst in de sneeuw, aangezien ik daar 1,5 jaar geleden ook een leuke ontmoeting had met een Roodborst in de sneeuw zie hier.
Al snel zie ik een aantal Koperwieken foerageren op de grond tussen de blaadjes. Ik zorg voor een laag standpunt, en merk dat hij/zij zich niks aantrekt van mijn aanwezigheid. Ik heb er een mooie serie aan overgehouden.
Af en toe vertrouwde die het niet, en ging toch maar even wat hoger zitten.
Vlakbij waar ik deze Koperwiek heb kunnen vastleggen hoorde ik een ander bekend vogelgeluid in een struik. Een klein vogeltje...nog kleiner als een Winterkoning, en vele malen mooier, namelijk de Vuurgoudhaan. Hij hangt in bijna onmogelijke poses aan een dennentak.
Helaas kijkt hij hier niet in de lens, maar vind de kleurencombinatie en de setting zo mooi.
Ik besluit om een rondje te lopen langs de plas, omdat er een aantal grote wakken liggen tussen het bevroren ijs. Genoeg watervogels te zien, zoals een honderdtal Kuifeenden. Wat kunnen die boos kijken af en toe.
Verder zie ik nog genoeg wilde eenden, en een behoorlijk aantal Meerkoeten, en nog een stuk of 15 Blauwe Reigers, maar die krijgen allemaal geen aandacht voor mijn lens. Die wel mijn aandacht kregen waren 2 Staartmezen, die bijna mijn lens inkropen, zo dichtbij kwamen ze.
Ook loop ik bijna voorbij deze Halsbandparkiet, die bijna niet opvalt door de bamboebladeren.
Ja en dan gebeurt het, waar ik op hoopte. Ik zag een Roodborst huppelen in de sneeuw. Ik neem meteen ultra laag standpunt in, en wacht geduldig af, in de hoop dat die dichterbij komt.
Gelukkig dit Roodborstje trekt zich totaal niets aan van mij, en gaat zelfs even poseren voor me.
Hij wordt zelfs nieuwsgierig en loopt nu wel héél dicht naar mijn lens toe. Ja dan maar even een portretje.
Het lijkt er zelfs even op alsof die mijn lens in wil!!
Zo wat is dit gaaf zeg!!!!! Ik denk dat hij op een gegeven moment maar 10cm van mij vandaan liep. Het is me dan toch nog gelukt om die plaat te maken die in mijn hoofd zat.
Niet veel later gaat die nog even op een mooi takje zitten.
Wat is het dan lekker als je met zulke platen weer richting huis gaat, en wat heb ik dan toch een mooie hobbie.
Helaas geen winterse blog vanuit de AWD, maar ik kan hier toch ook wel tevreden mee zijn. Toch wil ik jullie bedanken voor al die winterse AWD blogs, zo kan ik alsnog genieten!
Groeten,
Remco
