Jullie weten inmiddels dat ik zaterdagochtend wederom naar Berkheide ben gegaan opzoek naar Reeën, zie laatste blog.
Ik heb daar een geweldige en best wel angstaanjagende belevenis meegemaakt!!! Deze belevenis wil ik graag met jullie delen.
Halverwege mijn wandeling zag ik een aantal meters voor me een Reebok achter een Reegeit aanlopen op graspad.
Dan zie ik recht aan de overkant van het graspad een goede plek om mezelf in de dekking te verplaatsen. Ik ga onder een boom zitten, in de schaduw en half hoog gras. Als de zon doorkwam dan had ik die mooi in mijn rug, en de wind stond dusdanig (pal in me gezicht) dat de Reeën me niet konden ruiken. Ik was dus goed voorbereid voor het moment dat ze voorbij kwamen....mocht het zo zijn. Na een kwartier/half uur zag ik een schim van de Reebok door de struiken heen. Hij kon me niet zien en niet ruiken. Hij loopt rustig over het graspad en begint te grazen aan het gras.
Af en toe hoorde hij wat, en bleef dus wel alert..
Hij keek ook een paar keer mijn kant op, maar ik bewoog op dat moment zo min mogelijk, en ging daarna weer rustig verder met grazen en aan zijn vacht likken..
Steeds terwijl hij rustig aan het eten was en niet mijn kant op keek, probeerde ik schuifelend dichterbij te komen. Ik kreeg hem dan ook steeds mooier en dichterbij in mijn zoeker.
De zon ging zelfs spontaan schijnen, terwijl de weersvoorspellingen niet al te best waren. Hij kijkt me weer recht in me lens aan, en nu is die toch wat nieuwsgieriger geworden..
Hij doet een paar stappen naar voren, terwijl ik rustig in continu mode door blijf schieten.
Hij staat weer stil om het te observeren, waar dat geluid vandaan komt, terwijl ik hem weer observeer..
En nu gebeurt er iets wat ik totaal niet had verwacht. De Reebok zet het op een rennen/snellopen. Je zou verwachten dat die zich omdraaid en wegrent de dekking in, maar hij komt recht op mij af rennen.......uhh jah.....kijk maar even....
Ik kan jullie vertellen......mijn bloed ging sneller stromen, en mijn hart ging steeds sneller kloppen. Toch blijf ik de ontspanknop ingedrukt houden, hoewel het ontspan op dit moment niet echt opgaat.
Ik kreeg hem dus ook steeds dichter in mijn lens..
Je ziet duidelijk op de foto's dat ik me goed in de dekking houd, door de schaduw rand onderaan en de grassprieten.
totdat hij op een gegeven moment besluit om binnen een straal van......ik denk 4 meter voor me te stoppen....
letterlijk oog in oog met een Reebok................pfffffffffff...wel gaaf, maar toch ook wel beangstigend kan je vertellen.
Hoewel die pal voor me staat blijft die alert, en houdt de Reegeit ruim achter hem in de gaten..
Levert voor mij natuurlijk wel mooie plaatjes op.
Ik was blijkbaar geen bedreiging voor hem en hij keert zich langzaam terug..
Als ik dan opsta zie ik hem nog net van afstand nieuwsgierig stilstaan voor de struiken.
Hij gaat dan dekking weer in met een burlend geluid opzoek naar zijn vrouwtje.
Ja moet ik hier nog van zeggen. Wat een onvergetelijk natuurmoment was dit. Dit moment zal ik niet meer zo snel vergeten. Wat ben ik blij dat de meeste opnames gelukt waren, zodat ik hier een mooie herinnering aan over heb gehouden. Ik denk dat ik van dit moment wel 100 foto's heb gemaakt van het begin tot het eind.
Ik hoop dat ik jullie met dit blog mijn geweldige en beangstigende belevenis van deze Reebok heb kunnen delen.
Ook wil ik iedereen bedanken voor zijn/haar reactie op mijn vorige blog:
Zoektocht naar Reeën...nu met succes verzekerd!!!
Tot de volgende nieuwe blog!!
Groeten,
Remco
