De laatste keer dat ik daar aankwam was het al druk met auto's, maar nu was het nog drukker.
Ik had in me hoofd om dit keer niet meteen richting Zwart/Witteveld te gaan maar richting de Oase. Ik wilde namelijk graag een foto maken van een drinkende Damhert bij het kanaal. Onderweg maak ik deze opname van een mooi stukje landschap van het Nieuw Kanaal.
Door de kou zag je mooi de damp boven het water, wat een prachtig gezicht was.
Eenmaal aangekomen bij de schuilhut, kwam ik al een andere fotograaf tegen, die meteen wees naar het kanaal achter de schuilhut.
Dit is wat ik te zien kreeg....
Dat was meteen al een heel goed begin van mijn wandeling. Je merkt echt als je vroeg opstaat dat je beloond wordt, daar is dit wel het bewijs van.
Ik lop langs het kanaal verder, in de hoop dat ik nog wat Damherten tegenkom, die dorst hebben, maar helaas.
Dan zie ik dat de zon langzaam aan zich wil laten zien. Ik loop verder van het kanaal af, om zo op een berg de zonsopkomst mooi te zien, en vast te leggen. Meteen me camera instellingen aangepast, en dan genieten van het moment.
Nadat ik deze foto's genomen heb loop ik weer naar het kanaal, en besloot dan om niet naar de bronstplek te gaan, omdat het daar al veel te druk is. Ik loop het Naaldenbos in, en kom dan al gauw deze Hinde tegen.
Verderop kom ik ook een donkere man Damhert tegen. Omdat de licht omstandigheden niet optimaal waren (te donker), heb ik hem nog redelijk kunnen belichten via een bewerkingsprogramma.
Eenmaal het bos weer uit loop ik via het Zwarteveld kanaal richting Middenveld.
Daar kom ik een groepje Hindes tegen, die uit de bosjes kwamen rennen,
Onderweg naar Middenveld kom ik ook 2 Knobbelzwanen tegen in het kanaal. Het mooie ochtendlicht scheen al mooi op deze witte zwemvogels, wat wel weer extra moeilijk was om vast te leggen.
Ze stampten of spartelde met hun poten op de bodem, en gingen met die lange nek constant naar de bodem op zoek naar eten...
met succes. Hier kan je ook mooi zien waarom ze Knobbelzwaan worden genoemd.
Dan ga ik via het Middenveld richting Zwarte veld. Ik zag regelmatig op wat grote afstanden overal fotografen struinen in de duinen, en ook joggers. Terwijl ik richting Zwarte veld loop, loop ik 2 joggers tegemoet, waarbij één daarvan met haar vinger wijst naar een berg. Ik kon haar niet meer bedanken want ze rende gewoon door. Ik kijk naar die berg, waar mooi het ochtendlicht op schijnt, zie ik deze uitgeputte man Damhert staan.
Die had duidelijk een zwaar gevecht achter de rug.
Hij was eigenlijk zo moe dat die niet meer op zijn poten kon staan. Met zijn ogen bijna dicht, verzet die strompelend zijn poten.
Even later viel die uitgeput in het gras, hij was duidelijk aangeslagen na een wild gevecht. Ik bleef op voldoende afstand toekijken, maar kreeg eigenlijk beetje medelijden, en ben toen langzaamaan maar verder gelopen.
Bij Ruigeveld kwam ik weer zo'n mooie donkerbruine man Damhert tegen.
Ook rechts van mij had ik deze in mijn vizier.
Terwijl de donkere Damhert rustig aan op het pad wegliep van mij, zag ik dat hij aan het einde rechtsaf de bosjes in ging. Toen ik daar eenmaal ook was, kwam ik hem weer tegen en rent dan de berg op.
Mooi met een Hinde op de foto gezet.
Na een paar minuten hield die het weer voor gezien.
Halverwege Witteveld kom ik weer een donkere man Damhert tegen.
Kiekeboe....
Ja je bent mooi....
Ik was vergeten te vertellen dat ik onlangs een macro lens heb gekocht. Beter plek als AWD kan je dan niet bedenken om hem eens goed uit te proberen.
Richting de Mouflons kwam ik deze Heidelibellen tegen.
Nadat ik de macro lens op me camera had geschroefd besloot ik weer richting uitgang te lopen.
Onderweg kwam ik nog dit kleine bruine kikkertje tegen. Voor mij weer een mooie gelegenheid om me nieuwe lens te testen.
Ik was zelf wel tevreden over het resultaat.
Ik besluit dan me wandeling te beëindigen via het paardenpad op het Oosterveld.
Daar kwam ik deze, misschien ook wel uitgeputte Damhert tegen samen met een spitser op een berg. Bijkomen en genieten van de zon. Snel weer me telelens erop geschroefd, en schieten maar.
Ik kwam eindelijk na ruim 5uur lopen weer aan bij de ingang. Ik was zelf ook wel behoorlijk uitgeput, en was dan ook blij dat ik bij de uitgang was. Toen ik daar aankwam wist ik niet wat ik zag. Een bomvolle parkeerplaats, overal mensen, en er kwamen meer auto's nog aan dan dat er weggingen. Het is mij nu echt duidelijk geworden. De bronst en het mooie weer trekt enorm veel mensen aan om naar AWD te gaan.
Ging zelf weer met een heel tevreden gevoel naar huis, met weer bijzonder geslaagde opnames.
Ik hoop niet dat deze blog te lang is geworden, maar wil graag mijn hele wandeling aan jullie laten beleven.
Aan jullie vorige reacties te zien, kunnen jullie dat blijkbaar erg waarderen, wat mij ook weer genoeg voldoening geeft.
Tot de volgende blog.
Groeten,
Remco
