vrijdag 14 december 2012

Bosuil in de duisternis?


Hier staat die dan in het groot, "mijn mooiste (vogel)foto van 2012!!
Ik zal jullie een beetje in het kort uitleggen hoe deze foto ontstaan is.

Anderhalf jaar geleden zat er bij ons in de buurt een Bosuil in een hol van een boom. Elke keer als ik dat gebied bezoek, kijk ik automatisch naar dat hol om te kijken of die er weer zit. Helaas elke keer een leeg hol, maar totdat ik zondagochtend op 16 september weer in het hol kijk! Heyyy...hij zit er weer. Het is die ochtend zwaar bewolkt en het hol valt ook nog eens in de schaduw door andere bomen/takken. Een mooie foto kan ik wel vergeten, maar een bewijsplaatje maak ik opzeker. De foto kwam ongeveer zo uit de camera rollen.

Bosuil (Tawny Owl, Strix aluco)

Nu ik weet dat hij er weer zit, probeer ik mijn kansen te grijpen. Ik ga de volgende dag meteen terug, alleen dan later in de middag, want ik wil precies weten wanneer de zon op het gat schijnt. Ik sta rond half 3 met mijn monopod klaar, als ik dan de zon precies op het gat zie schijnen. Oh...wat zal het mooi zijn als de Bosuil nu tevoorschijn komt uit zijn hol. Helaas de uil is niet thuis.
Dan probeer ik het 2 dagen later weer. Rond half 3 aangekomen op de plek.....en verdomd...de Bosuil zit op de juiste plek. Op gepaste afstand schiet ik een paar plaatjes, voordat hij weer naar onderen duikt.

























Héél voorzichtig en zonder te kijken doe ik een paar stapjes naar voren. En ik richt mijn camera weer snel naar het hol. Ik merk dat de Bosuil duidelijk geniet van het zonnetje, wat precies op hem schijnt. Hij sluit af en toe zijn ogen. Ik bekijk mijn eerste paar shots op mijn display en bedenk me ineens dat ik de lichtmeting op spotmeting moet zetten en minstens 1-stop moet onderbelichten om de Bosuil letterlijk in de spotlight over te laten komen. Hij kijkt me weer aan met zijn pikzwarte ogen en sluit zijn ogen weer langzaam. Ik merk aan de Bosuil dat hij me accepteert en zich op zijn gemak voelt. Als ik mijn eerste foto's maak met de juiste belichting instellingen, komt er al meteen een big smile op mijn gezicht. Dit worden mooie bijzondere foto's!!! Ik blijf gewoon doorklikken, want voor dat ik het weet duikt ie naar onderen. Nee hij blijft gewoon zitten (genieten). Als ik de foto's bekijk op mijn display is het eerste woordje wat ik tegen mezelf zeg: WOW!!
Ik kan het bijna niet geloven. De meeste foto's heb ik verticaal gemaakt, maar ik krijg gewoon de gelegenheid om mijn camera horizontaal vast te schroeven op mijn monopod (ik had toen namelijk nog geen balhoofd kop).

Oke, ik hou jullie niet langer in spanning hier de foto's van de Bosuil in spotlight.








































Helaas zijn dit de enige mooie opnames die ik kon maken van deze Bosuil, want na deze fotoshoot, heb ik hem al maanden niet meer gezien op deze plek. Ik besef daarom steeds meer wat een geluk ik heb gehad, want nu de bladeren van de takken zijn en de plek steeds kaler wordt, zal deze Bosuil ook schuwer worden en sneller naar beneden duiken.

Gelukkig is er nog veel meer te zien in het gebied. Zo ben ik ook een Groene Specht tegengekomen, vlakbij de uitgang. Ik zie de Groene Specht foerageren in het gras naar mieren. Ik ga meteen op mijn kont zitten en schuifel langzaam iets naar voren zodra die met zijn kop naar de grond kijkt. Toch vertrouwt de Specht het op één of andere manier niet en klemt zich vast aan een jonger boompje verderop. Ik zie ruim voor het boompje een groene struik, waar ik zachtjes naartoe loop (bukkend). Door de bladeren door maak ik de volgende opname. Lekker tussen al het groen!


Groene Specht (Green Woodpecker, Picus viridis)






















Niet veel later verplaatst hij zich naar een nabij gelegen parkeerplaats. Ik bevind me op veilige afstand, zodat die mij niet meteen doorheeft en kan gelukkig een paar opnames maken van deze schuwe vogel. Ja alert blijft hij zeker...zie hier.






















Ook zie ik regelmatig een IJsvogel in dit gebied. Maar dan is het meer van........een blauwe vlek die over het water scheert of dat ik hem of haar hoor roepen, dan dat ik er een fatsoenlijke foto van kan maken. Nog niet zolang geleden (6 december), zag ik weer een IJsvogel wegscheren, maar deze keer zag ik waar zij naartoe vloog. Deze keer ging ze ergens verderop zitten op een takje boven het water. Ja een close up opname kan je dan wel vergeten als je aan het lopen bent. Toch probeer ik héél slim dichterbij te komen. Ik draai mijn gezicht de andere kant op terwijl ik kleine pasjes dichterbij maak. Ik richt mijn camera weer op de IJsvogel en maak snel een opname. Dat doe ik 2x, totdat ik de 3de x een leeg takje zie in mijn zoeker :-(. Ja ze blijven echt schuw, ook in deze tijd. Gelukkig heb ik er wel nog een redelijk plaat aan overgehouden. Een IJsvogel in zijn biotoop zeg maar.

IJsvogel (Kingfisher, Alcedo atthis)






















En in deze tijd van het jaar duiken ook regelmatig de kleinste vogels van Europa Nederland binnen. Vaak te vinden in naaldbomen. De Goudhaan: Klein, bewegelijk, vlug, maar mooi getekend met zijn gele band over zijn koppie. 29 november krijg ik een mooie kans om deze kleine vlugge vogeltjes vast te leggen. Ik speur héél het gebied af aan het eind van de middag en zonder succes. Totdat ik vlakbij de uitgang 2 kleine vogels zie overvliegen. Ik volg ze en zie dat ze in een laag gelegen heg belanden. Het is 17:12 uur, dat betekent niet veel licht meer, als het dan ook nog licht begint te regenen....tjaaa. Ik probeer het gewoon. Gelukkig werken de Goudhaantjes wel mee, want ik kan ze vrij dicht benaderen, alleen ze zitten nooit stil. Camera op mijn monopod, ISo op 1000 en -1-stop onderbelichten om nog een beetje sluitertijd te halen. Als ze dichtbij komen begin ik als een gek te schieten......(ontspanknop in te drukken)!! Ik maak denk ik een korte tijd 70 foto's. Ik check bewust mijn foto's niet op mijn display, want het eten wacht al bijna. Gelukkig op tijd thuisgekomen en 's avonds de foto's bekeken, bleken er achteraf toch nog een aantal gelukt te zijn ;-)

Goudhaan (Goldcrest, Regulus regulus)























Die 2 rode vlekken onderin zijn 2 geparkeerde auto :-)

En zo eindigt mijn blog, waarbij ik eerst mijn mooiste (vogel)foto van 2012 laat zien die ik half september heb gemaakt, en zo eindig ik mijn blog met foto's die ik eind november heb gemaakt. Zo krijg ik toch een beetje het gevoel dat ik weer bij ben. :-)

Schijn bedriegt want in mijn volgende blog komen 2 vogels voorbij die hoog op mijn wensenlijst stonden (gemaakt 04-11-2012).

Uiteraard zijn er nog veel méér foto's te zien van de Bosuil, Groene Specht, en Goudhaan in mijn Galleries/ Recente foto's.

Iedereen wéér hartelijk dank voor zijn/haar reactie op mijn vorige blog:



Volgende blog komt er ook wéér snel aan!


Groeten,

Remco
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...