Woensdag was de afgesproken dag. Het beloofde ook nog eens een warme dag te worden. De vraag was alleen: laten de Woudaapjes zich goed zien? 9 van de 10x zitten ze verscholen onderin het riet. Mijn verwachting was dan ook meer dat we hooguit 1 of 2x een Woudaap te zien krijgen in een uur, maar...........het liep gelukkig anders!!! Toen we op de plek van bestemming kwamen zagen we na enkele minuten al een Woudaap uit het riet opvliegen. ja jullie begrijpen dat ik dan alweer erg enthousiast word. We gaan het gebied waar ze zich bevinden dan ook eerst rustig observeren, en proberen op 1 plek te blijven staan in de hoop dat hij dan weer opvliegt. We zetten onze camera instellingen op scherp en nog geen half uur later vliegt hij weer op uit het riet. Ik maak dan mijn eerste geslaagde opname.
Woudaap (Little Bittern, Ixobrychus minutus)
We zien hem het hoge gele riet induiken. Als we dan merken dat hij langzaam omhoog klautert lopen we er stapsgewijs naar toe.
Hier kan je duidelijk zijn alerte houding zien. Nek recht omhoog net als bij de Roerdomp. Je ziet hier ook heel mooi zijn gecamoufleerde gele strepen aan de voorkant, zodat hij haast niet opvalt in het riet.
Als hij het dan toch niet vertrouwd vliegt hij weer naar de andere kant.
Het duurt dan weer een tijdje voordat we er eentje op zien vliegen. We zien zelf op een gegeven moment dat er nog een mannetje Woudaap daar zich bevind die duidelijk nog niet in volledige broedkleed is (geen rode snavel o.a).
Het blijft wel lastig om zo'n WA vliegend er scherp op te krijgen, want je weet nooit waar ze precies opvliegen vanuit het riet. Gelukkig hadden we wel de zon in onze rug en moest je sowieso behoorlijk onderbelichten, omdat ze nogal veel wit in hun verenkleed hebben. Dus de sluitertijd was kort genoeg. Het is me toch gelukt om de andere man WA vliegend te kunnen vastleggen.
Als die dan ook weer in het gele riet belandt kunnen we hem beter bekijken.
Als je dan éénmaal weet waar die zit en je hem in je zoeker hebt, dan heb je meer kans om hem vliegend er ook beter op te krijgen.
Wat worden we beloond die dag zeg. De Woudaapjes laten zich geregeld zien en soms zitten de 2 WA mannetjes achter elkaar aan om zo hun territorium af te bakenen. Terwijl er 1 hoger wegvliegt krijg ik hem nog vrijer in mijn lens, zoals hier.
Maar het mooiste moment was nog, dat we een Woudaap onderin het riet met beide ogen konden zien. Een Woudaap heeft namelijk zijn naam te danken door de manier waarop hij langs rietstengels klautert (zoals een aap dat doet in bomen). We kregen een geweldige houding te zien van deze Woudaap. Ja als er dan zulke foto's uit je camera rollen dan ben je even de gelukkige mens op aarde. ;-)
Ik verzoek jullie ook even op Ben van den Broek zijn blog te kijken naar zijn Woudaap foto's en een schitterend filmpje, waarbij je het zachte blaffende geluid kan horen van deze Woudaapjes.
Ben nog hartelijk dank voor deze onvergetelijke en geslaagde middag/avond. Zonder jouw heb ik deze opnames nooit kunnen maken. ;-)
Volgende blog....nee niet wéér een reigersoort, maar wel veel ander moois. Gemaakt in de Rietputten.
Gr,
Remco
