Zwaar dichte mist in Oostvaardersplassen!!!

Laat ik meteen met het goede nieuws beginnen. 30 november is de uitslag bekend gemaakt van de maandopdracht bij Birdpix.nl (vogel in tegenlicht). 6 mensen hebben mijn ingezonden foto genomineerd, en daarmee heb ik wederom de 2de plek behaald......jippie!! Voor de mensen die mijn ingezonden foto niet gezien hebben, laat ik hem hier nog even trots zien. De Kuifmees in tegenlicht.



Exif-info: f/4, 1/800 sec., ISO-800, 300mm

Nu terug naar dat weekendje in het bungalow huisje. Zaterdag heel de dag vanuit het huisje de vogels en eekhoorns kunnen observeren bij mijn buitenstudio, zie vorige blog. Zondag besloot ik naar de OVP te gaan, omdat de afstand daar naartoe niet zo héél ver was, in vergelijking met thuis. Die avond daarvoor weer gebruik gemaakt van de zetpil, om zonder pijn naar de OVP te gaan. Hij gaf zwaar dichte mist op, maar dat weerhield mij niet om te gaan. Ik wilde er ff lekker uit om te ontspannen, en nergens aan te denken. Onderweg daar naartoe steekt er een Edelhert in de dichte mist over. Het zicht is op sommige plekken echt minder dan 50 meter.
Ik kom aan bij bezoekerscentrum van OVP, en zie dat ik de eerste ben. Ja wie gaat er nou met zwaar dichte mist zo vroeg op pad?....uh ik? Ik begin mijn trip in de vogelkijkhut de Kluut. De mist is daar ook duidelijk zichtbaar, maar wat ik kan zien is wel een groepje Grote Zilverreigers. Sommige slapen nog en sommige zijn d'r eigen aan het poetsen, totdat er nog een aantal aan komen vliegen. Dan worden langzamerhand wat actiever.

Ze beginnen te jagen op vissen.

Ze vangen de ene vis na de andere..

 

Sommige hebben blijkbaar nog geen honger, en blijven van een afstand toekijken

 Zodra ze dichterbij komen worden ze ook steeds zichtbaarder in de dichte mist.

Ook dichtbij de hut zijn deze 2 vrouw Nonnetjes opzoek naar vis. Met dank aan Marcel van Duinhoven voor de correctie.

Ik zie zelfs Wilde eenden die op visjes aan het jagen zijn....ik heb dat nog nooit eerder gezien.

Ik blijf nog rustig in de hut zitten, want ik hoop dat er een Zilverreiger iets dichterbij de hut komt, om daar een lekker hapje te vangen. Ja hoor daar komt langzaam door het lage water een Grote Zilverreiger aangelopen. Hij ziet of voelt schijnbaar iets bewegen in het water en..........

Wat een joekel van een vis haalt die uit het water, en nog mooi dichtbij de hut ook. de 3 á 4 opnames p/sec doen hier goed zijn werk. Geniet lekker mee van de opnames..

Hier kan je die grote vis nog letterlijk in zijn hals zien zitten.

Wat gaaf om dit van zo dichtbij te mogen aanschouwen. Ik ben erg blij met deze opnames. Ik moest nog wel wat sleutelen aan deze opnames in de nabewerking, maar ben tevreden met het resultaat. Het mooie van dit moment was....ik denk 5 á 10 minuten nadat ik deze beelden had geschoten, kwamen er 2 andere fotografen de hut binnen, en meteen alle Grote Zilverreigers vlogen weg en gingen een stuk verder in het water staan....hahahaha...sorry beetje sarcastisch, maar ik gunde me dit momentje voor mezelf gewoon. Toen de fotografen bezig zijn hun camera's uit de tassen te halen, pak ik mijn spulletjes in en ga richting de Zeearend observatie hut. Het zit echt nog pot dicht, dus een foto van ver af zit er sowieso niet in. Ik loop op het pad naar de Zeearend observatie hut, en zie een paar meter voor me in de struiken een glimp van 3 Edelherten (Hinden). Als ik dichterbij probeer te komen blijven ze toch nieuwsgierig staan en maak ik deze opname.

Als ze het toch niet vertrouwen gaan ze er vandoor, terwijl ik aan de andere kant nog een Hinde met een jongere Hinde ziet grazen in de dichte mist. Die trekken zich helemaal niks aan van die fotograaf in zijn camouflage kleding. Ik kan dan ook van redelijk dichtbij deze beelden maken.

Doordat ik zo dichtbij mocht komen, heb ik ze toch nog duidelijk erop weten te krijgen, ondanks de mist.

Ik laat ze verder met rust, en loop naar binnen in de Zeearend observatie hut. Ik zal het kort houden....dit is wat ik te zien kreeg vanuit deze hut!!!

Snel verder richting de volgende schuilhut in de Driehoek. Onderweg zie ik dit Roodborstje zitten, die ook gedacht moet hebben....waar moet ik heen?

Ook zie ik wat bewegen bij mijn voeten....blijkt het een bruine kikker te zijn..

Aangekomen bij de volgende observatie hut de Driehoek. Toevallig had Henk Bos de dag hiervoor een geweldig mooi natuurmoment te pakken....een hele grote kudde overstekende Edelherten via het water...zie hier. Ja zoiets hoop je dan zelf ook tegen te komen op dat moment, maar zo voorspelbaar is de natuur dus niet (gelukkig). Op een paar Spreeuwen na was er echt helemaal niks te beleven. Ik besluit dan maar weer richting de uitgang te lopen. Niet via het pad richting de Zeearend hut, maar rechtdoor, met aan mijn rechterzijde het spoor. Onderweg zie ik zat loop sporen van Edelherten, maar de Edelherten zelf heb ik niet meer gezien. Ik loop dan op een gegeven moment langs behoorlijk veel rietkragen, en opeens hoor ik een bekend vogelzang geluid, luister hier.
Geluid van een Baardman!!!! Die heb ik al zolang hoog op mijn verlanglijstje staan. Maar ja ik hoor hem wel maar zie hem niet. Af en toe zag ik wel wat rietstengels bewegen, maar naar boven komt die maar niet. Er zijn blijkbaar nog genoeg insecten  te vinden tussen al dat riet. Ik moet en zou hem op de foto hebben. Na ruim, ik denk een half uur, kwam deze schitterende vogel dan eindelijk op ooghoogte voor me zitten. Het is dan wel enkele seconden, maar net genoeg om hem op de foto te krijgen. Ik maak snel 5 foto's van deze prachtige Baardman, daarna duikt die weer naar beneden verderop in het riet. Ik kijk op het display van mijn camera....Yesssss gelukt!!! Ook ik maak een klein vreugde dansje. Ze zijn zo mooi, en wat gaaf om ze dan eindelijk te mogen zien, en op deze manier vast te leggen. Hier mijn trotse foto's:

Met zulke weersomstandigheden nog zulke platen weten te maken, ja ik sta er ook versteld van.
Aangekomen bij mijn auto, wil ik nog even naar de Poelruiter vogelkijk hut. Misschien laat de IJsvogel zich nog wel even zien in de mist. Als ik daar aankom zitten er al 2 fotografen in de hut. Het blijkt dus om dezelfde fotografen te gaan, die later in de Kluut hut aankwamen. ;-). Ik vraag ze of die al geweest is, maar nee....ze hebben al een uur in de kou gewacht, maar geen IJsvogel. Na een half uur houden ze het voor gezien, en pik ik meteen het beste plekje in voor een mooie lichtbruine achtergrond. Het zou toch niet waar wezen, dacht ik bij mezelf? Nee het is ook niet waar!! Ik heb nadat hun weggingen nog ongeveer anderhalf uur in die hut gezeten, maar geen IJsvogel te bekennen. Wel zag ik af en toe voor de hut een Waterral voorbij schieten, maar een foto maken was niet mogelijk.


Ik pak mijn camera spullen weer in en rijd naar de Lepelaarhut in Almere. Er moeten daar heel veel Wilde en Kleine Zwanen zitten op dat moment, en natuurlijk het bekende IJsvogeltje. Nou de mist was duidelijk nog niet weggetrokken, want verder als 20 meter zicht had je niet. Balen zeg, daarom was het zo rustig in de hut. De mensen die er zaten gingen na een kwartiertje ook weg, en bleef alleen over in de hut. Toch bleef ik nog nieuwsgierig even wachten. De kans dat hier een IJsvogel langskomt is groter dan bij Poelruiter. Ja na 10 minuten hoor ik het IJsvogel geluid. Kort daarna zie ik hem op één van de takken zitten, weliswaar in dichte mist, maar toch vind ik het wel wat hebben.

Dit is dus de enige foto die ik heb gemaakt vanuit de Lepelaarhut. Snel daarna naar mijn auto gelopen, en richting ons bungalow huisje gereden.


Gelukkig ben ik dan toch meegegaan dit weekendje, en heb ik weer prachtige foto's kunnen maken. Helaas weer thuis aangekomen was het meteen weer raak met de pijn in me rug. Tot aan de dag van vandaag heb ik nog steeds erg last van mijn onderrug. Er zit dan ook voorlopig geen uitstapje meer in, totdat mijn rug weer hersteld is.
Neem me daarom niet kwalijk dat dit blog iets langer is geworden als normaal. Wanneer ik weer met een nieuw blog kom weet ik niet, ik hoop nog wel deze maand!


Wil iedereen echt hartelijk danken voor jullie medeleven en beterschap wensen. Doet me wel erg goed. Ook bedankt voor al jullie trouwe reacties op mijn vorige blog:

De passie van fotografie met of zonder pijn!?

Groeten,

Remco