Niet veel later komt er nog een man Damhert aangelopen. Met een geburl staan ze op een gegeven moment naast elkaar.
Ja en dan wordt het ineens menees. De geweien kletteren lekker tegen elkaar aan.
Mijn standpunt was niet echt optimaal, dus ik zorgde snel voor een wat duidelijker plaatje, zover dat mogelijk was dan.
Zo, mijn eerste gevecht had ik al meteen op camera. Ik hoopte natuurlijk op een vervolg, met een wat beter standpunt en iets meer licht. Na het gevecht lopen ze rustig naast elkaar het heuvelpad af.
Ohnee hè, dacht ik....nog minder licht...ISO omhoog en nog meer ruis. Voordat ik het wist begonnen ze alweer tegen elkaar, terwijl er vlak voor me weer een man Damhert uit de struiken komt.
Ja de nu volgende opname had een perfecte foto geweest als ik dus het juiste standpunt had ingenomen, zodat het gevecht achter deze stoere man er helemaal opstond. Toch ben ik met deze foto wel tevreden.
Ja ik heb af en toe toch last van die handicap van een vaste 300mm lens, ten opzichte van een zoomlens.
De strijd is nog niet gestreden ze blijven maar vechten met elkaar.
Links van het pad stond deze gewei-drager, weliswaar met een half afgebroken gewei.
Deze nieuwsgierige Spitser kwam ook even kijken hoe dat nou allemaal in zijn werk gaat in de maand Oktober.
Dan komt er een Damhert man het Lek gebied uitlopen. Ik denk dat die net gevochten had, want veel energie had die niet meer.
Toch nog wat energie om ze eigen te laten horen.
Burrllllllllllllllllllllllllllll... je ziet misschien wat kleurverschil in deze opnames. Dat komt omdat ik er niet echt uit was wat nou de beste witbalans is/was. Bovenstaande met ongeveer 6000k, en onderstaande met ongeveer 5100k.
Andere stoere man aan de andere kant.
De nu volgende opname vind ik een bijzondere. Je ziet in deze opname de hele generatie van de man Damhert.
Rechts achter: een eerstejaars Damhert, ook wel spitser genoemd. Helemaal vooraan en daartussen: tweedejaars Damhert, waarbij je al duidelijk de vorming ziet hoe het gewei er ongeveer uit moet zien. Links achter: zie je dus een volwassen Damhert man, die duidelijk al bezig is met de bronst, en al wat gevechten heeft uitgevoerd. Het grappige was wel dat de voorste 2 Damherten wel een gevecht aandurfde met elkaar, maar dat gaat er natuurlijk veel minder heftig aan toe dan de volwassene.
Af en toe zag je sommige Damherten in hun eigen gegraven bronstkuil liggen, zoals deze.
Als ik op een gegeven moment een open veld op loop, zie ik weer twee Damherten lopen, naast elkaar. Het duurt weer niet lang voordat ze op de vuist gaan. Helaas achter een berg, en ben ik dus net te laat. Eéntje geeft zich duidelijk al gewonnen, want er volgt daarna geen gevecht meer. Hier staan ze nog wel even naast elkaar, half in de zon, half in de schaduw. Als je goed kijkt zie je nog net het oog van de achterste Damhert.
Als één man er vandoor gaat blijft de andere man verlaten achter, en eet wat gras om weer wat energie op te bouwen voor een volgend gevecht.
Als het dan wat rustiger begint te worden in het bronstgebied, en geen geburl meer hoor, loop ik richting de schuilhut. Kijken of ik nog een vos voor me lens kan krijgen. Onderweg daar naartoe zie ik een vogel in de lucht zweven. Ik dacht in eerste instantie aan een Gierzwaluw, omdat die ongeveer dezelfde lengte en vorm heeft. Als ik er dan een foto van maak, en op mijn display kijk, zie ik pas dat het gaat om een Boomvalk.
Ik zie hem in de lucht wat rare capriolen uithalen. Ik maak er dankbaar gebruik van, en leg het met mijn camera vast. Als ik dat terug kijk op mijn display.....ja de afstand was toch nog wel te ver om het met blote oog te zien, dan zie ik dat de Boomvalk een Libelle te pakken heeft met zijn klauwen. in de lucht is die hem aan het oppeuzelen. Ik had dat al eens eerder gezien bij een blog van Loes. Toen vond ik het al gaaf om te zien, en nu heb ik de foto's zelf....hihi.
Na dit mooie moment, aangekomen bij de schuilhut, maar geen vossen te zien. Wel kwam ik Colinda daar tegen. Ik herkende haar nog van de AWD Bloggers wandeling. Ook zij wachtte op de vossen, maar omdat ik geen zin had om daar uren te zitten wachten ben ik richting de uitgang gelopen.
Tot slot wil ik nog deze sfeerplaat laten zien. Genomen richting vliegersmonument, met mijn 50mm f/1.8 lens met behulp van pola filter.
Het was mooi om de bronstactiviteiten van zo dichtbij te zien, en een gevecht te kunnen vastleggen. Wat mij betreft is de Bronst al in volle gang in de AWD. Gelukkig reed er ook constant een boswachter op de paden bij het lek, om het in de gaten te houden. Nu maar hopen dat het niet uit de klauwen gaat lopen allemaal. De bronst meemaken in alle rust is toch wel veel mooier en fijner, dan met 200 fotografen naast elkaar staan.
Iedereen weer hartelijk dank voor zijn/haar reactie op mijn vorige blog:
Bronsttijd Edelherten in de Hoge Veluwe
Ik loop wat achter met het bekijken en reageren van jullie nieuwe blogs, maar dat hoop ik deze week in te halen.
Groeten,
Remco
