Wilde Zwanen in de spotlight

Sommige weten misschien wel dat ik graag Zwanen fotografeer. De meest voorkomende Zwaan is natuurlijk de Knobbelzwaan (Cygnus olor). Waar ik al behoorlijk veel opnames van heb in mijn collectie. De iets minder voorkomende zwaan is de Zwarte Zwaan (Cygnus atratus). Die heb ik een aantal jaren geleden voor mijn lens gekregen in een polder (zie hier). Dan heb je natuurlijk nog de zwanen die hier alleen komen om te overwinteren en dat zijn de Kleine- en Wilde Zwanen. De Kleine Zwanen heb ik in de winter van 2011 kunnen vastleggen hier in de buurt. De enige zwanensoort die nog ontbreekt en dus op mijn wenslijst staat, is de Wilde Zwaan (met uitzondering van de zéér zeldzame Fluitzwaan). Ik heb dus deze winter mijn ogen duidelijk gericht op de WIlde Zwanen. Gelukkig verbleven er een aantal van deze zwanen dichtbij in de buurt. 
Zo kon ik begin februari een mooie Wilde Zwanen familie vastleggen in Delft. Bestaande uit 2 volwassene en 3 juvenielen. Ik had een mooie zonnige dag uitgekozen om deze zwanenfamilie vast te leggen. Eerlijk gezegd zie ik zwanen liever in het water dan op het vaste (grasland). Aangezien het toch watervogels zijn.

Gelukkig als ik aankom op de plek, verblijft heel de familie rustend op het water. IK maak me klein en probeer ongestoord dichterbij te komen. Ik kan dan al mijn eerste paar opnames maken.

Wilde Zwaan (Whooper Swan, Cygnus cygnus)

Leuk om te zien dat sommige wakker worden en dan hun snavel wijdt opendoen, zoals deze juveniel.

Ik zet trouwens meestal als ik zwanen fotografeer mijn lichtmeting op spotmeting plus 1-stop onderbelichten, wat ik dus ook bij deze foto's zo heb ingesteld om hun witte verenkleed zo goed mogelijk te belichten. Uiteraard wordt de omgeving dan wat donkerder.

Ook 1 van de volwassen Wilde Zwaan moest even gapen.

In deze foto vind ik de blauwe lucht die weerspiegeld in het water wel mooi over komen.

Even nog rekken en strekken.

In deze foto doet Spotmeting goed zijn werk. :-)

Omdat deze zwanen niet zo'n enorme gebogen hals hebben als de Knobbels, krijg je dan ook niet zo'n mooi hartje te zien als ze recht tegenover elkaar zwemmen. Toch vind ik het effect wel de moeite waard om te laten zien.

En zo heb ik na alle tevredenheid een heerlijke serie kunnen schieten van deze Wilde Zwanen familie, die ik daarna niet meer ben tegengekomen. Hoewel, er zijn een paar weken later opnieuw Wilde Zwanen waargenomen, ditmaal 5 volwassenen en 3 juvenielen. Of het dezelfde 3 juvenielen zijn als die ik hierboven heb laten zien weet ik niet. Deze Wilde Zwanen bevinden zich namelijk op een weiland tussen een aantal Knobbelzwanen. Leuk om toch ook wat beelden te laten zien van deze Wilde Zwanen op het (gras)land.

Hier 3 volwassen Wilde Zwanen met daar tussen in een greppel een Knobbelzwaan.

Zo'n greppel geeft een leuk effect, want zo zie ik ook 2 Wilde Zwanen grazen in een greppel. Het is dan een kwestie van wachten totdat ze weer boven de greppel uit kijken en dan het liefst dezelfde kant op. Dit levert dan zo'n foto op.

De afstand naar deze Wilde Zwanen toe is eigenlijk net iets te groot om wat mooiere/boeiende beelden te maken. Ik hoop dan ook dat er eentje even zijn vleugels wilt uitslaan. Uiteindelijk luistert er 1 Wilde Zwaan en kan ik mooi een serie schieten.

En zo heb ik dan ook de Wilde Zwanen kunnen vastleggen op het droge. Nu het weer wat warmer begint te worden (gelukkig), zal het niet lang meer duren totdat ze weer naar het noorden vertrekken. Ik heb in ieder geval de beelden kunnen maken die ik wilde (zwanen) maken. :-)

Natuurlijk kan je de hele serie terugkijken op mijn site of voor het gemak bij galleries/recente foto's.

Iedereen alvast hartelijk dank voor je bezoek en eventuele reactie!

Gr,

Remco

Vogels in hevige sneeuwbui!!

Nu het afgelopen donderdag voor het laatst gesneeuwd heeft, kan ik hier mooi mijn laatste blog laten zien waarin met name sneeuw de hoofdrol speelt. Zo ben ik zaterdag 26 januari 's morgens eerst naar de Roerdomp plek gegaan, in de hoop wat betere foto's te maken dan die te zien zijn in mijn vorige blog. Helaas na een klein uurtje geen Roerdomp gezien. Ik stap in mijn auto op weg naar huis. Ik zie dat het onderweg gaat sneeuwen. Als ik op de klok kijk zie ik dat ik nog wel even naar het Landgoed natuurgebied kan gaan, het is tenslotte toch vlakbij huis. Een relatief klein natuurgebied waar ik vaak te vinden ben. Ik ken het gebied dan ook op mijn duimpje. Er spoken al meteen beelden door mijn hoofd van Blauwe Reigers in een hevige sneeuwbui. Aangezien daar elk jaar aantallen Blauwe Reigers broeden, weet ik dat mijn kansen groot zijn om die vast te leggen.

Aangekomen in het Landgoed, merk ik dat het toch wel heftig sneeuwt met een goede stevige wind. Ik neem voor het gemak een keer mijn rugzak weer mee. Als ik bij de plas aankom wordt mijn beeld wat ik in mijn hoofd heb werkelijkheid. Ik zie namelijk 3 Blauwe reigers op de dichtgevroren plas staan midden in de sneeuw. Ik maak meteen mijn eerste paar foto's uit de hand.

Blauwe Reiger (Grey Heron, Ardea cinerea)

Ook staat er ééntje eenzaam en alleen in deze witte wereld.

Terwijl ik deze foto's maak, zie ik door mijn zoeker dat de batterij leeg raakt. Pff wat een geluk dat ik mijn rugzak bij me heb met daarin een volle backup batterij. Ik loop naar het aangelegen Paviljoen om daar onder een afdakje mijn batterij te verwisselen. Daarna loop ik verder rondom de plas. Ik zie in de verte 2 Ooievaars op het ijs staan in de sneeuw. Via het besneeuwde wandelpad probeer ik dichterbij te komen. Het wordt me ook duidelijk dat er nog een klein stukje open water is in de plas. De vele watervogels bevinden zich in het niet bevroren water gedeelte. De Reigers bevinden zich vlakbij het wak en de Ooievaars op nog ruimere afstand daarvan. Als ik dichtbij het wak kom, lopen de Ooievaars verder van mij vandaan. Ik besluit voor het wak aan de kant, plat op mijn buik te liggen, met mijn camera rustend op een rijstzak. Het sneeuwt nog heftig. Mijn camera staat gericht op de Ooievaars en Reigers in plaats van de vele Kuifeenden recht voor me in het wak. De Ooievaars zien geen gevaar meer en komen dichterbij. Maar omdat er al een paar reigers vlak voor me op het ijs bij het wak staan, komen er nog meer aanvliegen, precies mijn kant op. Ik richt meteen mijn camera op de vliegende Reigers.  Ik krijg ze zomaar vol in mijn beeld, wat een prachtig gezicht is op nog geen 10 meter! Ik durf niet eens te kijken of de foto's gelukt zijn, want dit moment moet ik uitermate goed benutten. Hier wat beelden van dat vliegmoment van de reiger(s).

Even de sneeuw van zich afschudden...

Hier een Blauwe Reiger die voorlangs de Ooievaars loopt.

om naar het wak te gaan om wat te drinken. Helaas heb ik daar geen foto's van gemaakt, omdat het te snel ging. Maar......gelukkig de Ooievaars bewegen zich op het ijs en die besluiten ook te gaan drinken....wat een geweldig moment!!! Natuurlijk heb ik mijn camera daar wel op gericht. Zie hier het resultaat.

Ooievaar (White Stork, Ciconia ciconia)

Wat super gaaf om dit te zien. 

De Ooievaars hebben duidelijk ook last van de sneeuw, want regelmatig schudden ze hun verenpak vanwege de sneeuw. Wat voor mij dan weer leuke plaatjes oplevert.

Daarna besluiten de Ooievaars zich weer te mengen tussen de Blauwe Reigers, een soort van winterse bijeenkomst.

Als ik dan naar mijn camera en lens kijk zie ik dat die zeiknat zijn geworden door de sneeuw. Even een beetje droog vegen met mijn handschoen in de hoop dat alles nog blijft werken. Als ik ik dan op wil gaan staan, staat er achter mij een kleurrijke Fazant Haan. Ik maak meteen uit de hand wat foto's, maar ik merk dat de Fazant te dichtbij staat. Ook mooi voor wat portretfoto's.

Fazant (Pheasant, Phasianus colchicus)

Als ik deze Fazant vanuit een buik standpunt maak, merk ik dat hij niet weggaat. Om een witte egale achtergrond te krijgen leg ik deze mooie Fazant vast met een hoger standpunt, zodat je een mooie witte achtergrond krijg.

Maar ik wil deze Fazant eigenlijk helemaal op de foto hebben in de sneeuw. Ik loop dus van hem vandaan, ik draai me om en ga meteen plat op mijn buik in de sneeuw liggen voor een mooi laag standpunt. Ik weet niet wat ik meemaak....de Fazant komt op mij af rennen, waarbij foto's maken mislukt. Ik sta weer op en neger de Fazant. Ik loop een stuk van hem vandaan en ga weer plat op mijn buik liggen. Nu ben ik goed gefocust.....en jawel hij komt weer op mij af rennen. Wat een moment wéér!!!

Geweldige ervaring weer zeg. Ik voel me als een klein kind in de sneeuw, waarbij ik me makkelijk laat vallen in de sneeuw om zo een mooi laag standpunt te krijgen in mijn foto's.

Na dit moment besluit ik om weer terug naar de uitgang te gaan, maar ik kom langs de Ooievaars, die op dit moment wat dichterbij staan op het ijs. Nog even paar shot maken van dit unieke moment.

En na deze foto-shoot loop ik met een zeiknatte broek (die half van mijn kont afzakt) richting mijn auto.

Onderweg nog een paar vreugdedansjes :-) Ik heb echt de hele dag met een big smile gelopen deze zaterdag. Ik wist gewoon dat ik een geheugenkaartje vol had met prachtige beelden. Ik durfde ook mijn foto's niet op de computer te zetten, omdat ik bang was dat ze toch mislukt waren.  Gelukkig, ze zijn echt allemaal gelukt, waardoor ik echt een hele berg foto's weg heb moeten laten, omdat anders dit blog nog langer zou worden. Wil je net als mij nog langer genieten van deze geweldige besneeuwde ochtend/middag? Check dan even nog veel méér van zulke opnames bij Galleries/Recente foto's.

Omdat dit echt mijn laatste sneeuwblog met sneeuw in de hoofdrol zal zijn laat ik ook maar meteen een foto zien die ik woensdag 6 februari heb gemaakt in de AWD, omdat er kans was dat er 's morgens sneeuw zou liggen. Dat klopte dus ook en ben toen na 1,5 jaar weer naar de AWD gegaan. Gelukkig de vossen gezien en kunnen vastleggen in de sneeuw onder andere. Deze jongere vos was aan het rollebolle in de sneeuw, waarbij ik op dat moment deze foto maakte.

Vos (Fox, Vulpes vulpes)

Nog meer foto's van de AWD vossen in de sneeuw zijn hier te zien.

Nu komt er toch nog een einde aan dit lange blog. Mijn mooiste blog van 2013 tot nu toe. Gelukkig zegt dat niks, want vorig jaar in februari zei ik dat ook over dat blog van de Baardmannen in de sneeuw en die overtrof ik ook naar mijn idee ;-)

3 sneeuwblogs achter elkaar, de sneeuw is nu toch echt wel zo goed als verdwenen en zal voorlopig niet meer terugkeren...daarom zeg ik: ik ben klaar voor de lente!!

In mijn volgende blog komt de enige zwanensoort voor die ik nog niet eerder voor mijn lens heb gekregen.

Groeten,

Remco

Vogels van mijn wenslijst!

Ook dit jaar streef ik er naar om verschillende vogelsoorten vast te leggen die op mijn wenslijst staan. Zo staat stipt op nummer 1 de reigersoort die meteen de lastigste is. Aangezien die zo'n goede schutkleuren heeft, zie je hem nauwelijks in zijn biotoop. Maar gelukkig is daar de winter en wordt het voor deze reigersoort moeilijker om aan voedsel te komen. Ze komen dan eerder uit het riet en als er ook nog eens plekken zijn waar het water is dichtgevroren, dan moeten ze wel tevoorschijn komen waar het water nog open is. De meeste natuur/vogelliefhebbers weten natuurlijk dat het gaat om die mysterieuze "Roerdomp". Zo ben ik regelmatig naar een plek geweest waar ze zouden moeten zitten, maar telkens kwam ik met 0 Roerdomp foto's thuis. Ik heb daarna toen bewust gewacht totdat het kouder zou worden met wellicht sneeuw. Zo ben ik 22 januari teruggegaan naar de plek. En na uiteindelijk 3 keer heen en weer te hebben gereden met mijn auto en goed kijken zag ik er eentje op enige afstand tussen het riet.

Roerdomp (Bittern, Botaurus stellaris)

Geduldig wacht ik in mijn auto, in de hoop dat de Roerdomp misschien wat dichterbij zou komen. Helaas verroerd hij zich zo min mogelijk om zo energie te besparen in deze zware periode. Dan komt er een medefotograaf langsrijden en ziet dat ik naar de Roerdomp kijk. Na 5 minuten rijd hij door en komt dan in zijn achteruit weer naast me staan en verteld dat er verderop een Roerdomp zit op nog geen 2 meter afstand. Ik bedank hem hartelijk er rijd naar de plek van de andere Roerdomp. Als ik op de plek aankom zie ik hem in eerste instantie niet (kan je nagaan wat een schutkleuren). Dan valt mijn oog erop. En zie ik hem vanuit de auto op nog geen 2 meter afstand. Het eerste wat mij meteen opvalt is het formaat. Zo klein!!! Ik dacht altijd formaat blauwe reiger, maar het heeft meer het formaat Woudaap. De adrenaline giert door mijn hele lijf en merk al gauw dat ik mijn teleconverter er tussenuit moet halen. Met veel moeite krijg ik daarna mijn 300mm lens weer op mijn body geschroefd en begin meteen foto's te maken. Merk al meteen dat het niet de ideale omstandigheden zijn voor een perfecte foto. Vanuit passagiersraam, van boven af, tegenlicht, riet en te korte afstand. Toch probeer ik in een korte tijd zoveel mogelijk foto's te maken en te zorgen dat ik niet een rietstengel voor zijn kop op de foto krijg. Deze foto is daarbij nog de beste uit de verf gekomen. Daarna meteen de Roerdomp met rust gelaten in deze zware tijd.

Uiteindelijk dan toch mijn nummer 1 vogelsoort van mijn wenslijst kunnen vastleggen. Voor een betere foto krijg ik hopelijk toch nog wel kansen genoeg.

Een vogel die ook op mijn wenslijst staat is in mijn ogen de mooiste onder de lijsterachtige, de Kramsvogel. In mijn begin tijdperk van fotografie heb ik die voor eerst vast kunnen leggen met mijn oude body (D60) en 70-300mm VR lens (19-02-2010). Als ik die foto nu terug kijk is het meer een bewijsplaatje dan een goede geslaagde foto. Om het verschil te kunnen laten zien zal ik hem hier ook plaatsen.

Kramsvogel (Fieldfare, Turdus pilaris)

Zo ben ik 23 januari met fotomaatje Hans Overduin naar Katwijk geweest. Opzoek naar de Waterral. Het was nog in de periode dat er behoorlijk veel sneeuw lag overal. Aangekomen op de plek is er geen waterral in velden of wegen te bekennen. Wel zien we een Dodaars die in de val is gelokt door een soort van klein watervalletje/dammetje. Die op een klein stukje open water is beland door de stroming van het water. We zien duidelijk dat de Dodaars het moeilijk heeft om weer op dat grotere stuk open water te komen. We maken snel een paar shots van de Dodaars met behulp van een laag standpunt en laten hem daarna met rust, om hem energie te besparen om weer op de verhoging te klimmen. We wilde hem eerst helpen om hem er overheen te helpen, maar waren bang dat hij daardoor nog meer gestresst zou worden in deze moeilijke weersomstandigheden. Gelukkig zag ik paar dagen later foto's op waarneming dat hij wel weer gefotografeerd is op het grotere open stuk water. Door het ochtendlicht en opspattende water achter de Dodaars kreeg je wel een mooie achtergrond.

Dodaars (Little Grebe, Tachybaptus ruficollis)

Normaal gesproken is een ultra laag standpunt het mooiste om foto's te maken, maar tijdens deze foto's had het toch beter geweest om deze op mijn hurken te maken, zodat niet die balk duidelijk zichtbaar is en ik ook nog een stukje van de weersiegeling  had kunnen laten zien. Hans had daar iets beter over nagedacht. Toch ben ik erg tevreden over deze foto's.

Omdat Hans en ik al vrij snel weg waren op deze plek, besluit Hans om nog even vlakbij naar de Kramsvogels te gaan in een woonwijk. Natuurlijk ga ik mee, want niet alleen hij had nog geen mooie foto's van deze fraaie lijsterachtige. Ik kan ook nog wel mooie foto's gebruiken van deze Kramsvogel. 5 minuten later komen we aan bij de Kramsvogels. Ze zitten en vliegen overal rond hier in de woonwijk. Af en toe zitten ze in de Berberis struiken, omdat daar momenteel nog kleine rode besjes in hangen. Het duurt dan ook niet lang voordat ik mijn eerste geslaagde foto's kan maken van deze prachtige vogels.

Kramsvogel (Fieldfare, Turdus pilaris)

Maar de Kramsvogels genieten niet alleen van bessen in de Berberis struiken, ook de Dwergmispel (Cotoneaster) struik is een dankbaar doelwit voor de bessen.

En wat er in gaat, moet er ook wéér uit natuurlijk.

En zo hebben wij ruim een uur heerlijk kunnen genieten van deze wintergasten. Als je geduldig op 1 plek blijft zitten/liggen, worden ze uiteindelijk niet meer zo schuw en kunnen ze zomaar een paar meter voor je lens lopen. We gaan met een hele mooie reeks foto's naar huis. De rest van deze reeks Kramsvogel foto's en van de Dodaars zijn terug te zien in mijn  gallerie/recente foto's.

In mijn volgende blog laat ik jullie mijn móóiste blog tot nu toe zien! ;-)

Groeten,

Remco

ps. iedereen weer bedankt voor zijn/haar reactie op mijn vorige blog:

Bosvogels in de sneeuw!!